بسم الله الرحمن الرحیم
مردم باید در ایام عاشورا، سوگوارى آقا سید الشهدا عزادارى كنند، مصیبت بخوانند، گوش كنند …
تو مسجد از لهو و لعب اجتناب كنند، هر چه انسان را از خدا اعراض بدهد، دور كند، انسان بایستى آن را ترك كند.
هر چى ملهى است، ملهیات عن الله، مهلكات، تمام اینها را باید اجتناب كند، و آنچه منجیات است، انسان را نجات مى‌دهد، از قبیل طاعات و عبادات و واجبات را باید انجام بدهد، و همیشه خدا را در نظر بگیرد، در مواقعش دروغ نگوید، غیبت نكند، تهمت نزند، مال مردم نخورد، اینها همه وظایف عبودیت و بندگى است.
كسى اگر بخواهد به وظایف مسلمانى عمل كند، انجام بدهد، بایستى مرتكب محرمات و گناهان نشود!
گناه در قلب رسوخ مى‌كند، كم‌كم، كم‌كم قساوت قلب می شود، نقطه‌ى سیاهى اول در قلب پیدا مى‌شود به واسطه گناه، بعد خورده خورده زیاد مى‌شود، قلب قساوت پیدا مى‌كند، كدورت پیدا مى‌كند.
تمام اینها منشأش همان گناه است، مبادا انسان فتح باب معصیت و گناه را براى خودش بكند،
همیشه مواظب باشد آقاجان! تمام اعضا و جوارحش را كنترل كند، زبانش را، دستش را، چشمش را، گوشش را، تمام اینها را باید كنترل كند.
اینها تمام باید صائم باشد، روزه، روزه! دستش باید روزه بگیرد، چشمش باید روزه بگیرد، زبانش باید روزه بگیرد، تمام اینها را، همه را باید انسان مواظب باشد.
اگر كسى بخواهد خداپرست باشد، همیشه در فكر كارهاى آخرتش باشد، مواظب باشد، آنچه كه انسان را به خدا نزدیك مى‌كند، آنها را انجام بدهد و آنچه انسان را از خدا دور مى‌كند بایستى همه را ترك كند.
براى این كه ما معتقد به معاد و قیامتى هستیم، آنجا محكمه كبرى است، حساب مى‌گیرند از آدم… اگر انسان انكار هم بكند، خدا اعضا و جوارح را به حرف مى‌آورد، به نطق مى‌آورد، شهادت مى‌دهد.
پس خلاصه مطلب این است كه آقاجان انسان در دنیا بایستى مواظب باشد.
خداپرستى، معناى خداپرستى این است كه هر چه خداوند عالم فرموده، همان را عمل كند، و مرتكب آنچه كه از محرمات فرموده…
این گناهان، محرمات، یك اثر تكلیفى دارد كه مجازات دارد، در روز قیامت اگر توبه نكرد انسان، بى توبه از دنیا برود، مجازات مى‌شود، این یك مطلب.
یك اثر وضعى دارد و آن این است كه در قلب رسوخ مى‌كند، و اسباب توفیق، سلب مى‌شود.
خدا انشاءالله به ما توفیق بدهد كه وظایف دینى خودمان را انجام بدهیم .
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
