امیر المؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
کُنْ فِی الْفِتْنَهِ کَابْنِ اللَّبُونِ; لا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ، وَ لا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ.
هنگام فتنه، چون شتر دو ساله باش که نه پشتی دارد تا سوارش شوند و نه پستانی تا شیرش دوشند!
نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 469
ابن ابی الحدید در شرح این فراز از فرمایش حضرت می گوید:
ایام فتنه عبارت است از ایام خصومت و جنگ بین دو رئیس گمراه که هردو مردم را به باطل و گمراهی دعوت می کنند (در چنین شرایطی مانند شتر دو ساله باش که نه از تو سواری بگیرند و نه تو را بدوشند) اما اگر یک طرف برحق بود و طرف دیگر بر باطل، وظیفه فرق می کند و باید به هر طور که می توانی از اهل حق در مقابل اهل باطل دفاع کنی !
همچنین وی حدیث دیگری از مولا علیه السلام قریب به همان مضمون نقل می کند:
قال ع أخمل نفسك أيام الفتنة و كن ضعيفا مغمورا بين الناس لا تصلح لهم بنفسك و لا بمالك و لا تنصر هؤلاء و هؤلاء.
در هنگام فتنه خودت را از مردم(فتنه گر) دور نگهدار! و خود را ضعیف و نا آشنا بین آنان قرار بده! و به آنان کمک جانی و مالی نکن! و هیچکدام از دو گروه باطل را یاری منما!
شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج18، ص: 83
