آ شیخ عبد الحسین و اعظ زاده:
بر اثر تهذیب نفس حالت صبر و تحمل در او پیدا شده بود! مخصوصا در برابر زخم زبانها حلم می‌ورزید.
جراحات السنان لها التیام و لا یلتام ما جرح اللسان.
مرحوم حاج آقا در تهذیب نفس خیلی زحمت کشیده بود.
می‌فرمود: ما در نجف اشرف با عده‌ای از خواص این کار را انجام می‌دادیم.
خداوند کمک کرده است و ما هنوز به همان حال باقی هستیم.
ایشان عمرش را به سختی زیاد گذراند، در همین سختی‌های زیاد، به بعضی از کرامات رسیده بود.
گاهی کراماتی برایم نقل می‌کرد ولی گفته بود که به کسی نگویم.
همان طور که استادم مرحوم آیت الله خوئی چیزهایی می‌فرمود و بعد می‌فرمود: نقل نکنید.
غرض این بزرگان این بود که نمی‌خواستند اسباب شهرت و ریاست برای خودشان فراهم کنند،
بر خلاف کسانی یک خواب می‌بینند و آن را عَلَم می‌کنند.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
