هواپرستى انسان را…گاهى مى‌بینى انسان یك معصیت كه مى‌كند سقوط مى‌كند از آسمان به زمین خدا شاهد است! باید جلو نفس را خیلى ول نكرد، مخالفت نفس لازم است.
خیلى از چیزها را آدم مایل است نباید بكند، باید عرضه بدارد بر كتاب و سنت، ببیند دستور چیست؟
نه این كه هر چه كه میلش كشید همان كار را بكند، سقوط مى‌كند خدا مى‌داند!
گاهى مى‌بینى بعضى از معصیتها قلب را اصلا تاریك مى‌كند، دیگر اصلا بند هیچ چیز نیست انسان العیاذ بالله! اصلا متوجه نیست چه مى‌كند، معصیت عادى مى‌شود برایش، غیبت عادى مى‌شود، كارهاى دیگر عادى مى‌شود.
پس این چند آیه‌اى كه عرض كردم یكى از آنها این بود كه امشب یك اشاره‌اى شد، باید از خدا بخواهیم اولا از خداوند تبارك و تعالى بلا واسطه بخواهیم اشكال ندارد، به واسطه‌ى اولیائش كه شفعاى ما هستند، واسطه‌هاى ما هستند، به وسیله‌ى آنها از خدا درخواست كنیم از ما راضى شوند، از خدا بخواهند كه ما هدایت شویم.
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
