یکى از مطالبى که از مرحوم حاج میرزا فخرالدین جزایرى شنیدم، این بود که نادر شاه در جلسه اى مسأله تقریب را به همان صورتى که خودش قائل بود، مطرح کرد.
صدر الصدور مخالفت کرد. نادر دستور داد که در همانجا او را خفه کنند! این جلسه سپرى شد و جلسه دومى تشکیل شد.
در این جلسه سید عبدالله جزایرى، فرزند سید نورالدین پسر سید نعمه الله جزایرى (محّدث معروف)، حاضر بود. مى گفتند که سید عبدالله بر جدّش ترجیح داشت و او را شیخ بهایى عصر مى گفتند. او آدم فوق العاده اى بود.
در آن جلسه نادر مسأله تقریب را مطرح کرد. سید عبدالله مخالفت کرد. نادر گفت: مگر قضیه صدر الصدور به گوش ما نرسیده است؟ سید عبدالله گفت: من صدر الصدور نیستم. اگر تعقیب کنى، به زمین امر مى کنم که تو را ببلعد!
وقتى سید عبدالله این جمله را مى گوید، نادر وحشت مى کند و میرزا مهدى خان، منشى نادر، به نادر مى گوید: «آقا، اینها اجاق اند (یعنى مستجاب الدعوه اند) و…». نادر کوتاه آمد و ظاهراً به سید عبدالله هم خلعت مى داد.
همین که سید عبدالله جرأت کرد در مقابل نادرشاه چنین جمله اى برزبان بیاورد، کرامت بود؛ ولو هیچ کارى از دستش بر نیاید.
دوشنبه ۰۸ شهریور ۱۴۰۰
