یكی از سلاطین دستور داده بود كه از طرف او غذای روزانه یكی از مدارس علمیه را تأمین كنند.
كم كم واسطه ها ازگوشتهای مربوط به آن غذا كم می گذاشتند و این باعث شده بود كه از كیفیت غذا كاسته شود.
طلبه ها به فكر فرو رفتند كه چگونه ماجرا به گوش سلطان برسانند. تا این كه یكی آنان نقشه أی كشید وبه طلبه ها گفت:
وقتی كه سلطان برای باز دید به مدرسه می آید شما داد و بیداد راه بیندازید وبه جنگ زرگری مشعول شوید وبقیه اش با من!
در روز موعود وقتی سلطان به مدرسه آمد مشاهده كرد كه طلبه ها باشدت مشغول بحث و مشاجره هستند.
سلطان ازآن طلبه- كه از قبل خود را آماده كرده بود و دم در مدرسه ایستاده بود ـ پرسید چه خبر است؟
گفت قربان اینها یك بحث علمی دارند كه در آن اختلاف كرده اند، بحث این است كه آیا با آبگوشتی كه سلطان به افراد این مدرسه می دهد می توان وضو گرفت یا نه؟
عده أی بر آنند كه این آبگوشت مانند آب مطلق است و می توان با آن وضو گرفت، عده أی دیگر معتقدند كه هرچند آبگوشت كم مایه أی است و لی باز هم مضاف است!
با این نقشه سلطان از قضیه آگاه شد و دستودر داد كه جلوی سوء استفاده گرفته شود.
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
