احترام علم الهى به این است كه دوستش داشته باشى، باید به او علاقمند باشى، درست گوش بدهى، درست یاد بگیرى و به قلب بسپارى، عقیده ببندى، این معناى علم است، لذا علم الهى كه در قرآن است در كلام الله مجید است، انسان باید دوستش داشته باشد و یاد بگیرد،
همچنین باید به حاملین علم قرآن احترام گذاشت! آن كسى كه علم قرآن پیش اوست، خداوند تبارك و تعالى به وسیله‌ى او قرآن را فرستاده، خود او و اوصیاى او كه حامل علم قرآن هستند، احترام اینها هم بر همه‌ى مردم لازم است!
آن كسى كه حامل علم قرآن است؛ یعنى علمش پیش اوست، “من عنده علم الكتاب” “لایعرف القران الا من خوطب به”
احترام آنها چطور است؟ به این است كه قلبا و قالبا باید علاقمند باشى، قلبا باید دوستشان داشته باشى، قالبا هم اطاعت كنى، هر چه مى‌فرماید باید بگویى چشم!
همان طورى كه تعظیم علم خدا، كلام خدا لازم است، بى وضو نباید دست بزنى! بلكه باید آن را ببوسى، احترام كنى، حامل آن علم هم، آن كس كه علم الهى پهلوى اوست آن هم همین طور است.
باید به زیارتش بروى، باید ببوسى دست او را، باید احترامش كنى، باید ضریحش را هم ببوسى، در و دیوارش را هم تعظیم كنى!
قرآن را چطور مى‌بوسیدى، چطور قرآن را بى وضو دست نمى‌زدى، حرام بود، احترام حامل قرآن هم همین طور،
همان طورى كه احترام خود كلام الله مجید، احترام علم واجب است، احترام حاملین علم، -كسانى كه خداوند علم را بر آنها تحمیل فرموده، عطا كرده- نیز لازم است!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
