“لَا وَحْدَةَ أَوْحَشُ مِنَ الْعُجْب.” نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 488
انسان معجب به نفس و خودپسند، چون همه‌اش خودش را می‌بیند و اعمال خودش را خوب می‌بیند، توقع دارد دیگران به او احترام کنند، لذاست که کسی با او انس نمی‌گیرد و همه از دور و برش می‌روند.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
