ای یوسف گم‌گشتۀ زهرا، به کجایی؟
ای غائب ز نظر، وی مَهِ یکتا، به کجایی؟
ای بر همۀ جنّ و بشر، رهبر و سرور
وی بر همه کس مِهتر و مولا، به کجایی؟
ای عزّتِ یاران و دگر ذلّتِ عُدوان
وی نوگلِ خوش‌منظرِ رعنا، به کجایی؟
قرآن شده از ظلمِ خَسان، بی‌کس و تنها
ای مونسِ هر بی‌کس و تنها، به کجایی؟
ای فخرِ دو عالم، ثمرِ نخلِ ولایت
ای مهدیِ دین، حجّتِ والا، به کجایی؟
جانها به لب آمد زِ غمِ هجرِ تو، لیکن
نی شد خبر از سوی تو جانا، به کجایی؟
