خانمی از بستگان که امسال (1401) توفیق تشرف به عتبات داشت برای من نقل کرد:
روز جمعه در حرم مولا امیر المومنین علیه السلام قسمت خانمها توسلی داشتیم و اشعاری در مصایب اهل بیت علیهم السلام خوانده می شد.
خانمی که از مشهد مقدس آمده بود ( و علی الظاهر گرایشهایی داشت) اعتراض کرد که مگر مرحوم محدث قمی در مفاتیح الجنان نفرموده که به حسب روایات خواندن شعر در روز جمعه کراهت دارد؟
جوابی نداشتم که به او بگویم از خود حضرت خواستم که عنایتی بفرماید.
ناگهان این مطلب به ذهنم القا شد گفتم: همین محدث بزرگوار در کتاب مفاتیح -پس از زیارت امام زمان علیه السلام در روز جمعه- از سید بن طاووس نقل می کند که ایشان فرموده است من پس از این زیارت متمثل به این شعر می شوم:
نزیلک حیث ما اتجهت رکابی و ضیفک حیث کنت من البلاد
توضیح آن که کراهت در مورد اشعاری است که باطل و خالی از حکمت باشد (که مخصوص اهل باطل است) و شامل اشعار حکیمانه و پند آموز و مشتمل بر مدح و مصیبت اهل بیت علیهم السلام نمی شود.
شاهد این سخن روایتى است که فرزند کُمیت (شاعر معروف اهلبیت) از پدرش نقل مى کند که گفت:
«من روزى خدمت مولایم امام باقر علیه السلام رسیدم؛ عرض کردم که اى فرزند رسول خدا، من ابیاتى درباره شما گفته ام، اجازه مى دهید بخوانم؟
فرمود: مى دانى که الان ایّام البیض است (و تناسبى با خواندن شعر ندارد).عرض کردم: این اشعار مخصوص شما اهلبیت علیهم السلام است. فرمود: بخوان !و من شروع کردم به خواندن این اشعار:
أضْحَکنِى الدّهر و أبْکانى و الدّهر ذُو صَرف و ألوان …
بحار الانوار ج۷۶ ص۲۹۴
