حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه در هر خطبه‌ای که غضبناک بوده‌اند مطالب و حقایق بیشتر بیان فرموده‌اند، گاهی عملی یا سخنی از کسی می‌دیدند و یا می‌شنیدند و طبق مصالح ناراحت می‌شدند.
حضرت موسی وقتی از کوه طور برگشت، همه قومش گوساله پرست شده بودند، لذا به خاطر اهمیت مطلب و ولایت داشتن بر برادرش با او دعوا کرد و از محاسنش گرفت چون مطلب اهمیت داشت.
گاهی در مجلسی انسان می‌خواهد عده‌ای را ارشاد کند، لذا به بچه‌اش می‌توپد، با این که بچه تقصیری ندارد.
بله در قضیه حضرت موسی و سامری، صریح قرآن است که توبه‌شان به این بود که همدیگر را بکشند تا خدا راضی شود.
و لکن در امت مرحومه خیلی توبه آسان شده است، نه تنها توبه، بلکه وظایف عبادی طبق آن چه که از روایات فهمیده می‌شود نیز آسان شده است.
مثلا در امم گذشته اگر کسی بدنش نجس می‌شد، می‌بایست آن قسمت بدن را ببرّد تا پاک شود.
همچنین در امم سالفه پنجاه نماز در 50 وقت بوده و در امت مرحومه پنج نماز در پنج وقت می‌باشد.
این مطلب در دو آیه آخر سوره بقره «و لا تحمل علینا اصرا» به طور اشاره بیان شده است که در ذیل این آیه شریفه، روایات در تفسیر صافی مفصل نقل شده است، به آن جا مراجعه شود.
و همچنین در دو سه خط مانده به آخر تفسیر سوره بقره، در صافی دو حدیث از حضرت صادق سلام الله علیه نقل شده که مفادش این است که هر کس این دو آیه آخر سوره بقره را بخواند بعد از نماز عشا، کفایت کند او را از نماز شب.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
