یکی از آقایان که مرحوم شده است، عالم شهری بود، وقتی در قوچان به منزل ما آمده بود روایتی را پرسید و می‌گفت از شخص ادیبی پرسیده است هر کس چیزی معنا کرده بود و آن روایت شریف این است که:
“أَمَّا الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ فَسَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ إِلَّا مَا كَانَ مِنِ ابْنَيِ الْخَالَةِ عِيسَى وَ يَحْيَى” التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص: 659
معنای این روایت این است که به درستی که امام حسن و امام حسین سلام الله علیهما، دو آقایان اهل بهشتند و هیچ فرقی بین این دو نیست، الا آن چنان فرقی که از دو پسر خاله بود عیسی و یحیی.
یعنی مگر همان فرقی که بین حضرت عیسی و حضرت یحیی می‌باشد که حضرت یحیی تابع حضرت عیسی بود تا مادامی که حضرت عیسی زنده بود، همچنین فرق بین آقا امام حسن و آقا سید الشهداء همین است که حضرت سید الشهداء تا مادامی که برادرش زنده بود، تابع برادرش بود.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
