مرحوم حاج شیخ:
طلبه‌ای بود که مقید بود هر روز به حرم مشرف شود، آمار همه طلبه‌ها را هم داشت که چه کسی هر روز روز به حرم مشرف می‌شود.ا
این طلبه که آمار همه از جمله آمار یکی از علماء را داشت
پیگیری کرده و گله کرده بود که فلانی در نجف است شش ماه است که حرم مشرف نشده است.
یکی از شاگردان این عالم به ایشان می‌گوید دیگران به خاطر این كار غیبت شما را می‌كنند.
می‌پرسد چه کسی؟ همین طلبه اشاره شده را معرفی می‌کند.
عالم می‌گوید یک روز او را به خانه من بیاور.
شاگرد به همراه آن طلبه به خانه استاد می‌آید
اتفاقا شب هم بوده و هوا گرم، همگی پشت بام منزل نشسته بودند.
عالم رو به آن طلبه می‌کند که شما هر روز مشرف می‌شوید؟
می‌گوید بله.
می‌پرسد آیا شده است که وقتی به امیرالمؤمنین سلام می‌دهید حضرت جواب شما را داده باشد؟
می‌گوید نه.
بعد خود عالم از همان پشت بام توجه به گنبد مطهر می‌کند و به حضرت سلام می‌دهد.
حضرت امیر علیه السلام جواب سلام او را می‌دهند و همه نیز متوجه می‌شوند.
بعد این این عالم آن طلبه نصیحت می‌کند من یک لغزشی کرده‌ام، خجالت می‌کشم حرم مشرف شوم.
در این مدت گریه می‌کنم تا صلاحیت پا گذاشتن در آن مکان مقدس را به من بدهند.
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه”خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
