از آقای حاج آقا مرتضی حائری شنیدم می فرمود:
پدرم(مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری) اواخر به آقای آسید صدرالدین صدر گفت: الآن برای من سخت است که برای نماز جماعت بیایم، شما به جای من نماز جماعت بخوانید.[1] آقای صدر به آقای حاج شیخ عرض کرد: من جای دیگر ادای وظیفه می کنم ولی آقای حجّت که آدم ملّایی است، جایی ندارد و مناسب است آقا به ایشان ایکال کند.
این را من برای آقای سلطانی ذکر کردم. ایشان گفت: آقای صدر آدم باهوشی بود و می دانست اگر آقای حاج شیخ نماز را به آقای حجّت تفویض کند، چه لوازمی دارد (از جمله این که مرجع بعد از حاج شیخ کسی است که قائم مقام وی در جماعت شود) ولی ملکات روحی وی مانع بود از این که به این جهات توجّهی کند.
[1] وجه این که آقای حاج شیخ به آقای صدر چنین پیشنهادی داد این بود که آقای صدر به آقای حاج شیخ خیلی نزدیک بود، چون برادرش آسید حیدر (پدر آسید محمدباقر صدر) در کربلا شاگرد حاج شیخ بود و پدرش آسید اسماعیل در کربلا با آقای حاج شیخ خیلی رفیق و گرم بودند و از طرفی خود آقای حاج شیخ از آقای صدر خواسته بود از مشهد به قم بیایند تا حوزه قم را تقویت کند، چون اخلاق اداری آقای صدر به گونه ای بود که آقای حاج شیخ برای اداره حوزه قم حضورش را لازم می دید.
