آقای محقّق کاشانی داماد آقای گلپایگانی کتابی به نام “بر منبر خاطره” نوشته و در آنجا به این مضمون نقل کرده است که:
موقوفه ای بدون اجازه متولی اش تخریب شده بود و آقای حاج سید احمد خوانساری برای این که گرد و غبار آنجا بر لباسش ننشیند، احتیاط می کرد و از مسیری دیگر عبور کرد.[1]
من می خواستم به آقای محقّق بگویم اگر این مطلب را نمی نوشتید، بهتر بود. چون یک فقیه چنین کاری نمی کند. آن موقوفه تلف شده بود و اگر بالقطع گرد و غبارش بر لباس بنشیند، هیچ اشکالی ندارد.
این نظیر همان قضیه معروفی است که به محقّق اردبیلی نسبت می دهند (قضیه نامه و مرکب کرایه ای) و مرحوم حاج آقای والد می فرمود: این ساختگی است و یک فقیه هرگز چنین کاری انجام نمی دهد.
عقیده من این است که نقل نکردن این حرف ها بهتر است، چون وجه علمی مقبول ندارد و از یک فقیه بعید است.
[1] بر منبر خاطره، ص۸۸.
