حاج باقر آقا:

زمانی که در پاساژ آزادی مشهد مغازه داشتیم یکی از کسبه‌های همسایه مردی افغانی بود که آدم متدینی بود.

گزارشی بود یا چیز دیگر که ایشان دستگیر شد.

قاضی پرونده مرا می‌شناخت از من راجع به ایشان ← ادامه

آسید علیرضا رضایی:

مدتی به امام رضا علیه السلام متوسل شده بودم که با چه کسی رفت و آمد داشته باشم تا روحیات طلبکی را حفظ کنم.

از جمله روزی در بالا سر حضرت رضا علیه مشغول توسل بودم .← ادامه

آسید علیرضا رضایی:

حدودا سال ۵۷ بنده در زمان طلبگی برای اولین بار به شدت بی پول شدم، جوری که یکی دو روز نان خشکهای ضایعات مدرسه را مخفیانه جمع می‌کردم و می‌شستم و می‌خوردم.

روزی یکی از دوستانم خدمت ← ادامه

حاج شیخ:

یک وقتی شیخ شبیر حسن هندی به مشهد آمده بود خیلی خوش صحبت و خوش مجلس بود و با همان لهجه خاص خودش افراد را جذب می‌کرد.

من گاهی در بین صحبتهای مطالبی به ذهنم می‌رسید که مناسب ← ادامه

آشیخ هادی ابراهیمی ‌نژاد:

در روستای ارچنگ (از ییلاقات اطراف مشهد)منتظر حاج شیخ بودیم که برای غذا سر سفره نهار حاضر شود.

آمدن ایشان بیش از حد معمول طول کشید.

پس از مدتی دیدم ایشان با ناراحتی آمدند و فرمودند: ← ادامه

آقای عباس‌نژاد:

یک بار با مرحوم حاج شیخ به طرق (اطراف مشهد)رفتیم.

چند تا طلبه روی کوه رفتند و به لانه پرنده‌ای -مثل عقاب- برخوردند، تخم‌های پرنده را برداشتند.

وقتی حاج شیخ متوجه شدند عصبانی شدند فرمودند:

مگر شما طلبه ← ادامه

آقای عباس ‌نژاد:

مرحوم حاج آقا بدون سر و صدا و بی‌توقع کار می‌کرد و با تمام عظمت تواضع می‌کرد.

بیشتر کسانی که با آن مرحوم در ارتباط بودند برای ایشان کرامات و حالات خاصی قائل بودند.

من شیفته چهره ← ادامه

آقای عباس‌ نژاد:

 مرحوم حاج آقا حدود سال ۱۳۴۸  منزلی را در راسته نوغان کنار مسجد محرابخان برای عده ای از طلاب به طور دربست اجاره کرد.

قبل از اجاره کردن آن منزل می‌خواست آن را از نزدیک مشاهده کند. ← ادامه

حاج باقر آقا:

یکی از افرادی که از سفرهای پیاده از قوچان به مشهد با آقاجان آشنا شد، حاج عبدالعلی جعفری بود. وضع مالیش معمولی بود. اما خانه بزرگی داشت.

آقاجان ایشان را خیلی دوست داشت، به همین خاطر هر ← ادامه

آقای محسن قرائتی:

من از قم وصف حاج شیخ ذبیح الله را شنیده بودم. از این جهت مشتاق بودم ایشان زیارت کنم.

تابستان سال ۱۳۵۶ که در ابرده (از ییلاقات مشهد)تبعید شده بودم ایشان هم در ابرده تشریف داشتند.

از ← ادامه

در ابتدای طلبگی (اواخر سال ۱۳۴۸) به هنگام سحر از منزل راسته نوغان در معیت آقاجان پیاده به طرف حرم مطهر حضرت رضا علیه السلام می‌رفتیم،

در بین راه نافله شب را می‌خواندیم.

وقتی هم اذان صبح می‌شد در مدرسه ← ادامه

آشیخ جعفر ابراهیمی ‌نژاد:

در يدك كبكى گرفته بودم و به سقف آويزان كرده بودم كه آن را براى حاج آقا ببرم.

وقتی خواستم خدمت ایشان بروم كسى به من پنجاه تومان (آن زمان) داد.

وقتى خدمت حاج آقا رسيدم ← ادامه