رحمت و مهربانی امام رئوف، حضرت رضا علیه السّلام نسبت به دوستان و موالیانشان:
{مُوسَى بْنُ سَيَّارٍ قَالَ: كُنْتُ مَعَ الرِّضَا ع وَ قَدْ أَشْرَفَ عَلَى حِيطَانِ طُوس…}
موسی بن سیّار از اصحاب امام رضا صلوات اللّه علیه گوید: روزی همراه حضرت بودم که به نزدیک دیوارهای شهر طوس رسیدیم؛ ناگهان صدای ناله و شیونی را شنیدیم؛ به جستجوی آن رفتیم و دیدیم جنازه‌ای را می‌آورند؛ در همین حال، حضرت از اسب پیاده شده و به طرف جنازه رفتند و آن را بلند کرده و چنان به آن جنازه چسبیدند، مانند بچّه‌ای که به مادرش می‌چسبد!
آن‌گاه رو به من نموده، فرمودند: هر کس جنازۀ یکی از دوستان و موالیان ما را تشییع کند، مانند روزی که از مادر متولّد شده، از گناهانش پاک می‌شود؛
وقتی جنازه کنار قبر گذاشته شد، حضرت کنار میّت نشسته و دست مبارک خود را روی سینۀ او گذاشتند و فرمودند: «ای فلان پسر فلان! تو را به بهشت بشارت می‌دهم که پس از این دیگر ناراحتی نخواهی دید.»
عرض کردم: فدایت شوم، مگر این مرد را می‌شناسید، در حالی که این جا سرزمینی است که تاکنون در آن گام ننهاده‌اید؟!
حضرت فرمودند: موسی بن سیّار! مگر نمی‌دانی که اعمال شیعیان ما، هر صبح و شام بر ما ائمّه (علیهم السّلام) عرضه می‌شود؛ اگر در آن تقصیر و کوتاهی ببینیم، از خدای تعالی درخواست عفو و بخشش و اگر عمل خیری مشاهده نمائیم، از خداوند پاداش و نعمت برایشان طلب می‌کنیم!
📚منابع:
بحارالانوار ج۴٩ ص٩٨
