عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ ثَلَاثَةٌ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ النَّاتِفُ شَيْبَهُ وَ النَّاكِحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْكُوحُ فِي دُبُرِهِ. (الخصال، ج1، ص: 106)
(از ابو بصیر نقل شده که گفت: از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: خداوند در روز قیامت با سه گروه سخن نمی گوید و به آنان نظر(لطف) ندارد و آنها را تزکیه نمی کند و برایشان عذابی دردناک است. آن که موی صورتش را می کند و کسی که مرتکب استمناء می شود و شخصی که با او لواط می شود.)
در بعضی از روایات دارد که شیعیان ما اتفاق نمی‌افتد که منکوح فی دبره باشد.
حالا چطور می‌شود که الناتف شیبه، در مقابل این دو کبیره قرار بگیرد؟
و نتف به کندن گفته می‌شود و شیب موی سفید است،
شاید سرّش این باشد که مراد از ناتف شبیه بعضی افراد باشند که حالت انوثیت به خود می‌گیرند، تا افراد را به خود جلب کنند. از جمله این که موی ریش خود را می‌کنند، چنان که شیطان در قوم لوط چنین کرد، در روایت دارد که “و کان به تأنیث”
در مجمع البحرین در ماده دلک روایتی نقل شده است که:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الدَّلْكِ قَالَ نَاكِحُ نَفْسِهِ لَا شَيْءَ عَلَيْهِ.
یعنی استمناء حد شرعی ندارد، اگر هم باشد تعزیر است، ظاهر این روایت این است.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
