خطیب بغدادی از سنّی‌های خیلی متعصّب و مخالف شیعه است. او به قدری با شیعه مخالف است که علمای شیعه را با تعابیر تند و ناروا یاد می‌کند…
وی با این همه تعصّب و کینه با شیعه، وقتی به سرگذشت حضرت امام کاظم علیه السلام می‌رسد، مفصّلاً به ذکر فضائل آن حضرت می‌پردازد.
از جمله می‌نویسد:
… کان موسی بن جعفر یُدعی «العبد الصالح» من عباداته و اجتهاده. روی اصحابنا أنّه دخل مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله فسجد سجدة فی أوّل اللیل، و سُمِعَ و هو یقول فی سجوده: «عظم الذنب عندی فلیحسن العفو من عندک، یا أهل التقوی و یا أهل المغفرة»، فجعل یردّدها حتّی أصبح. و کان سخیّاً کریماً، ….
موسی بن جعفر علیهماالسّلام به علت عبادات و اجتهادش، عبد صالح خوانده می‌شد. … و بسیار کریم و بخشنده بود…. (تاریخ مدینة السلام، ج۱5، ص 14)
همچنین در «باب ما ذکر فی مقابر بغداد» به کرامت قبر امام موسی بن جعفر علیه السلام اشاره می‌کند و از قول شیخ مذهب حنبلی می‌نویسد:
… سمعت حسن بن إبراهیم أبا علی الخلّال یقول: «ما همّنی أمر فقصدت قبر موسی بن جعفر فتوسّلت به إلّا سهّل الله تعالی لی ما أُحبّ.»
«هیچ امر مهمی برای من اتفاق نیفتاد مگر این که به زیارت قبر موسی بن جعفر علیه السلام رفتم و به او متوسل شدم و خداوند آن چه را می خواستم، تسهیل نمود»
(تاریخ مدینة السلام، ج۱، ص 442)
