زمانی كه ما در مشهد درس می خو انیدم از طلبه‌ها امتحان می شد.
یكی از طلبه‌ها می خو است از كتاب مطول(ظاهرا) امتحان بدهد.
وی قبل از آمدن به جلسه امتحان قسمتی از كتاب را مطالعه كرده بود كه بتواند آن را خوب جواب بدهد.
او برای این كه آن قسمت را گم را نكند یك نعلبكی را به عنوان نشانی لای كتاب خود گذاشته بود!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
