گاهی بنده(محمود)در اتاق ایشان می‌خوابیدم.
احیانا وسطهای شب که بیدار می‌شدم می‌دیدم ایشان از خواب بیدار شده و نشسته‌اند.
گاهی هم چراغ مطالعه را روشن کرده و گاهی هم بدون چراغ مطالعه، مشغول سیگار کشیدن و فکر کردن بودند بعد هم می‌خوابیدند.
این مسئله را هم در کوچه جوادیه(حدودا دهه 50 ش) و هم در چهارراه ابوطالب(حدودا دهه 60 ش) مشاهده کردم.
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
