در معاشرت و جوابگویی سؤالات ومسائل مختلف با یك طمأنینه خاصی با مطلب برخورد بكنند.
این هم مسأله مهمی است، نوعا وقتی سوالی از انسان می كنند یك مقداری تسریع در جواب می خواهد داشته باشد.
ایشان دقیقا به عكس بودند یعنی یك تأملی كه این تأمل چند تا خاصیت در آن بود:
1- طرف آمادگی بیشتر پیدا می كرد همین طور منتظر جواب می ماند.
2- خود این تأمل زمینه برای القاء بیشتر می شود.
خیلی از موارد ایشان به افراد جواب نمی دادند من بعد می فهمیدم كه طرف در این زمینه كه سؤال كرده بود اصلا مناسبش نبود كه جواب بشنود.
حالا ما روی همان نپختگی خودمان می گفتیم چرا جواب ندادند. بعدا می فهمیدیم كه جدا درستش همان بوده كه جواب ندادند.
خدا رحمتشان كند از یك دقتی در تمام جزئیات وكلیات مسائل و مطالب برخوردار بودند كه باید گفت در تمام حركات و سكنات ایشان تعقل وتأمل حاكم بود.
