تولد: 1282 قمری
محل تولد: نجف اشرف
وفات: 1352 قمری
عمر: 70 سال
مزار: حرم مطهر حضرت امیرالموœمنین علی علیه السلا م
اساتید: بزرگانی چون آیات عظام شیخ محمد طه نجف‚ آخوند محمدکاظم خراسانی‚ حاج آقا رضا همدانی‚ محدث میرزا حسین نوری‚ میرزا محمد تقی شیرازی و … .
شاگردان: آیات عظام سید هادی میلا نی‚ سید ابوالقاسم خویی‚ سید شهاب الدین مرعشی نجفی‚ سید محمد صادق بحرالعلوم‚ شیخ مجتبی لنکرانی نجفی و … .
آثار: آلاءالرحمن فی تفسیر القرآن‚ الهدی الی دین المصطفی‚ التوحید و التثلیث‚ البلا غ المبین‚ الرحلة المدرسیة و … .
فقیه و اصولی بزرگ و مصلح سترگ علا مه شیخ محمد جواد بلا غی نجفی یکی از چهره های نامدار و ماندگار حوزه علمیه نجف اشرف و از مفاخر جهان اسلا م و تشیع به شمار می آید.
ایشان در خاندان بزرگ و معروف بلا غیون که در علم و ادب‚ فقاهت و فضیلت شهره بودند‚ پا به عرصه وجود نهاد. پس از طی دوران کودکی و آموزه های لا زم ابتدایی به فراگیری علوم مقدماتی پرداخت و از محضر اساتید وارسته نجف سالیانی چند استفاده برد.
اشتیاقش به علم آموزی باعث شد تا در سال 1306 قمری جهت درک محضر فحول علما و اساتید شهر کاظمین‚ زادگاهش را ترک کند و مدت شش سال در مکتب کاظمین زانوی ادب زند و بهره های علمی‚ اخلا قی فراوانی کسب نماید.
بلا غی در مراجعت مجدد به نجف اشرف سنواتی چند تحصیلا ت و تحقیقات علمی اش را پی گرفت تا این که در سال 1326 قمری شهرت و آوازه علمی مرجع و فقیه مجاهد و رهبر انقلا بی عراق‚ حضرت آیةاللّه العظمی میرزا محمدتقی شیرازی‚ بلا غی را مهاجر و مسافر سامرا ساخت.
ایشان مدت ده سال بر سفره علمی و اخلا قی این مجتهد بزرگ و بیدار جهان اسلا م مهمان شد و روح و جانش را طراوت بخشید. این فقیه وارسته پس از درک محضر اساتید بزرگ و کسب درجه عالی اجتهاد و اجازات نقل حدیث‚ به تحقیق و تدریس در حوزه علمیه نجف پرداخت.
در محفل درس این فقیه عالی مقام شاگردانی تربیت یافتند که هر یک اختر فروزانی در آسمان علم و ایمان و منشا› خدمات بزرگی در اقصی نقاط جهان گشتند. او فقیهی بصیر‚ مفسری خبیر‚ متکلمی کم نظیر و نویسنده ای توانا‚ متعهد و نوآور بود که دمی از تحقیق و نگارش و مبارزه با انحرافات نیاسود.
عالم وارسته مرحوم سید محسن امین عاملی در توصیف آن آیت الهی می نویسد: وی عالمی فاضل‚ ادیبی شاعر‚ خوش برخورد و نیکو معاشرت و سخی النفس بود. عمرش را در طلب علم‚ تا›لیف‚ تصنیف و پاسخ به اشکالا ت دیگران به سر آورد . مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی نیز می نویسد: او از مشاهیر عالمان شیعه‚ علا مه ای جلیل‚ مجاهدی بزرگ‚ موœلفی آگاه و پرکار می باشد.
این عالم جلیل القدر یکی از آگاه مردان و فرزانگانی است که لحظات عمر مبارکش را وقف خدمت حق و حقیقت نمود. او در برابر تبلیغات مسیحیت ایستاد و در مقابل تهاجم فرهنگی غرب علیه اسلا م‚ مردانه به پاخاست و عظمت و شکوه خیره کننده اسلا م را بر همه آیین ها ثابت نمود.
علا مه بلا غی سربازی آماده و مجهز به سلا ح روز بود. زمانی که دشمنان قسم خورده اسلا م برای متزلزل کردن ارکان دین اسلا م با تمام امکانات روز‚ اعم از کتاب‚ جزوه‚ نشریه و روزنامه با زبان های مختلف عربی‚ انگلیسی‚ فارسی و عبری هجوم آورده بودند‚ مرحوم بلا غی نیز با زبان های انگلیسی‚ عربی‚ فارسی و عبری‚ بسیار متین و منطقی به پاسخ گویی پرداخت.
این عالم آگاه در آن روزگار که گروهی یهودی در شهرهای مختلف عراق به صورت دوره گرد اجناسی از قبیل پارچه و غیره را در کوچه و بازار می فروختند‚ از فرصت استفاده نمود و زبان عبری را از آنها فراگرفت. گاه شیرینی و شکلا ت می خرید و به بچه های یهودی می داد و از آنها چیزی می آموخت. آیةاللّه العظمی مرعشی نجفی قدس سره می فرمودند: بارها وی را مشاهده نمودم در حالی که تورات را در نهایت سلا مت و روانی به عبری قرائت می نمود‚ به طوری که خاخام یهودی به فضلش و احاطه وی به دقایق زبان عبری اقرار می کرد .
علا مه بلا غی علا وه بر حضور مستمر در جبهه فرهنگی‚ افتخار حضور در جبهه نظامی و پیکار با انگلیسی های متجاوز را نیز در سال 1336 قمری به دست آورد.
این فقیه و مصلح سترگ از خصوصیات اخلا قی والا یی برخوردار بود. با خلوص مثال زدنی‚ جز حق به چیزی نمی اندیشید. تعدادی از کتاب هایش را بدون ذکر نامش به چاپ رساند و در پاسخ به سئوالی در مورد دلیل این اقدامش می گفت: انی لا اقصد الا الدفاع من الحق لا فرق عندی بین ان یکون باسمی او اسم غیری. من جز دفاع از حق‚ انگیزه ای نداشته ام و فرقی نیست به نام من باشد یا نام دیگری. زهد و پارسایی اش تداعی بخش جلوه هایی از زندگانی مولا یش حضرت امیرالمومنین علی علیه السلا م بود. اتاق کوچکی داشت و در آن جز حصیر و گلیمی که بر آن می نشست چیز دیگری دیده نمی شد.
در زمستان وسیله گرم کننده و در تابستان وسیله خنک کننده نداشت. هنگامی که بیمار می شد‚ اصلا پولی برای درمان نداشت. آیةاللّه العظمی مرعشی نجفی قدس سره می فرمودند: روزی بر وی وارد شدم‚ او را در حال بیماری شدیدی مشاهده کردم‚ در حالی که پولی برای درمان در بساط او یافت نمی شد. من و آقایان خویی و میلا نی پولی بر روی هم نهاده و او را به دکتر رساندیم.
با این که عظمت نامش لرزه بر اندام معاندین و مخالفین می افکند و آثارش شهرت جهانی یافته بود‚ اما برای چاپ کتاب هایش پولی نداشت! چنانچه برای چاپ کتاب الهدی که در رسوایی خدعه ها و توطئه های مبلغان مسیحی نوشته بود‚ پولی نداشت; به ناچار وسایل زندگی اش را به قیمت ارزان فروخت و کتاب را به چاپخانه فرستاد.
علا مه بلا غی برحسب اقتضا و نیاز جهان اسلا م‚ تا›لیفات نو و ارزنده ای در رشته های مختلف علوم اسلا می از خود به یادگار گذاشت که حاکی از ژرف نگری و احساس تعهد و مسئولیت وی و بیان گر عمق دانش و فکر عالی این فقیه اندیشمند است.
سرانجام مردی که عمری برای رضای حق قدم و قلم زد‚ در شامگاه بیست و دوم شعبان 1352 قمری ندای روح بخش ارجعی … را لبیک گفت و مرغ جانش به سرای ابدی پرکشید و حوزه های علمیه را غرق عزا و ماتم کرد. پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه در صحن غربی حرم ملکوتی حضرت امیرالموœمنین علی علیه السلا م به خاک سپرده شد.
روحش بی منتهای حق ارزانی روح پاکش باد
—————————–
منابع: مجله نور علم 41‚ گلشن ابرار 2
