لَو أنَّ شَخْصاً أتَیٰ في مَمْسَکِ العَمَلِ
بِوِردِ کُلِّ نَبِيٍّ مُرسَلٍ وَ وَلي
وَ عاشَ في الدَّهرِ آلافاً مُؤَلَّفَةً
خِلْواً مِنَ الذَّنْبِ مَعصوماً مِنَ الزَّلَلِ
وَ طارَ في الجَوِّ لایَأوي علیٰ طَلَلٍ
وَ جاوَزَ البَحرَ لایَخْشیٰ مِنَ البَلَلِ
ماکانَ یومَ وُرُود النّارِ مُنتَفِعاً
إلّا بِحُبِّ أمیرِ المؤمنینَ عَلیّ¹
«ترجمه»
اگر شخصی به گاهِ عمل کردن، با ذکر هر پیامبر مُرسل و هر ولیّ بیاید .
و در روزگار هزاران هزار سال بزید در حالی که خالی از گناه بوده و از لغزش ایمن بوده باشد.
و در آسمان بپرّد و بر تپّه ای فرو ننشیند و از دریا بگذرد درحالی که از تر شدن نترسد.
آنچه که رفت در روز آتش رفتن نافع نخواهد بود مگر به محبّت امیرالمؤمنین علیّ {علیهِ السّلام}.
