عریضه محدث قمی به امام صادق علیه السلام!
اين فقير «عبّاس قمى» خدمت آن حضرت (امام صادق علیه‌السلام) عرض مىكنم كه:
اى آقاى من! من تا خود را شناختهام خود را بر در خانه شما ديدهام و گوشت و پوست خود را از نعمت شما پروردهام، رجاء واثق و اميد صادق كه در اين آخر عمر از من نگهدارى فرماييد، و از اين در خانه مرا دور نفرماييد.
و من به لسان ذلّت و افتقار پيوسته عرضه مىدارم:
شاها، چه تو را سگى ببايد/گر من بودم آن سگ تو شايد
هستم سگكى ز حبس جسته/بر شاخ گل هوات بسته
از مدح تو با قلاده زر/زنجير وفا به حلقم اندر
خود را به خردى كشيده از جل/پيش تو كشيده از سر ذلّ
خود را به قبول رايگانت/بستم به طويله سگانت
افكن نظرى بر اين سگ خويش/سنگم مزن و مرانم از پيش
منتهى الآمال فى تواريخ النبى والآل عليهم‌السلام، ج۲، ص۱۴۵۹
