مرحوم آسید عبدالمجید گروسی یکی از شاگردان مبرّز مرحوم میرزای شیرازی است که نبوغ علمی و عقلی و بیانی داشته و در سلوک نیز دارای مقاماتی بوده است.
شنیدم کسی به منزل ایشان می رود و ایشان می گوید: آمدی و وضع من را به هم زدی، من با نفس خودم مصاحبه می کردم و می گفتم اگر صد تومان به تو بدهند، شهادت ناحق می دهی؟ گفت: نمی دهم، همینطور مبلغ را بالا بردم و او می گفت: شهادت ناحق نمی دهم، به ده هزار تومان که رسیدم، مدتی متوقف شده بود و شما آمدی و معلوم نشد چه جوابی می خواست بدهد.
هوا و هوس آدمی، گاهی چیز نقدِ کم ارزش را مقدم می دارد. آخرت را می گوید نسیه است، دنیا را می گوید نقد است، بااین که می داند ضرر است ولی هوای نفس آن را مقدم می دارد.
مانند کسی که می داند مسکرات برایش ضرر دارد، مواد مخدر ضرر دارد، ضررهای حیثیتی دارد، از موقعیت اجتماعی می افتد، هزار جور مشکلات دارد، اما هوی غلبه می کند و لذت آنی را ترجیح می دهد.
در درجه ای کمتر از عصمت، انسان مصون از خطر نیست و ممکن است در مراحلی بلغزد، لذا باید دائما با توسل و توجه به خدای تعالی و تذکّر به عالم آخرت، نگذارد هوا و هوس او را از مسیر دین منحرف کند و بر او غلبه نماید.
می‌باشد.
