محضر مبارك حضرت آيةاللَّه العظمى آقاى ميلانى – مدّ ظلّه العالى –
س: براى اينكه با خداوند منّان – جلّ شأنه – رابطه داشته، قلبم در نماز متوجّه به خداوند متعال باشد، چه كنم؟
باسمه تعالى شأنه
السّلام عليكم. سلامت و سعادت شما را از خداوند متعال مسئلت دارم. در پاسخ سئوالاتى كه نموده ايد، مطالبى ذيلاً به اختصار نوشته مى شود:
براى رابطه با خداوند متعال بايد پروردگار را هميشه و همه جا حاضر و ناظر اعمال خود دانسته، به دستور [… هاى] دينى عمل نماييد؛ يعنى از حضرت رسول اكرم و ائمّه معصومين عليهم السلام كه نواب و جانشينان و حافظان شريعت آن حضرت هستند، در اعمال و اخلاق پيروى [… كنيد]؛ چنان كه در قرآن مجيد است: «قُل إن كُنتم تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونى يُحبِبكُم اللَّهُ(آل عمران/31)» و مسائل شرعيّه [را] از رساله هاى عمليّه، [فرا گيريد] و [بر طبق آن ]عمل [… كنيد] كه [بايد] همه رفتار و كردار شخص، مطابق موازين شرع انور باشد. [اين روشها ]انسان را به مرتبه دوستى خداوند متعال – جلّ و علا – مى رساند.
براى اينكه در نماز، متوجّه ذات مقدّس پروردگار باشيد، بايد هنگام اداى نماز، متوجّه عظمت خالق بوده، بدانيد در چه محلّى ايستاده، با كه سخن مى گوييد و عرض حاجت مى نماييد و اين توجّه قلبى بايد تا آخر نماز باشد و متوجّه افكار ديگر نشويد، و اگر چه [اين كار] در ابتدا مشكل است؛ ليكن به ممارست و تمرين و مجاهده تدريجاً اين مرتبه حاصل مى شود و صرفِ لقلقه زبان، گرچه اداى تكليف ظاهرى [… مى شود … ]ولى موجب قرب نمى شود؛ و در حديث است از نمازِ آدمى، همان قدر قبول مى شود و بالا مى رود كه از روى قلب و توجّه باشد.
منبع: دیدگاههای علمی آیت الله سید محمد هادی میلانی قدس سره – ص 121
