نگاه یکسان به همه طلبه‌ها!

حاج باقر آقا:

در زمان اقامت در قوچان كفش ملی (مرغوبترین کفش آن زمان) جفتی چهل و پنج ریال بود، اما حاج آقا راضی نمی‌شد كه ما از آن كفشها تهیه كنیم.

كفشهایی بود که کربلایی مرادعلی مزرجی از ضایعات لاستیک ماشین درست می‌کرد. کفی نداشت پاها خیلی عرق می‌کرد. قیمتش پانزده ریال بود. برای ما از همان کفش‌ها تهیه می‌كرد.

وقتی به ایشان می گفتیم چرا برای ما کفش نمی خرید؟ می‌فرمود:

شما چه امتیازی بر سایر طلاب دارید؟!

گاهی هم  که کفشهایمان خیلی کهنه می شد و از حاج آقا می خواستیم که کفش جدید بخرد می فرمود:

شما چه فرقی با آقای قائمی ـ‌که کودکی روستایی و یتیم بودـ دارید هر وقت برای ایشان کفش خریدم برای شما هم می خرم!

خاطر م هست که  ایشان در مدرسه عوضیه قوچان برای همه طلبه‌های مدرسه لباس یکسان تهیه می‌کرد!

“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی