مرحوم آقاجان معمولا هنگام عصر روزهای گرم در حیاط منزل(چهارراه ابوطالب) می نشستند، و اگر میهمانی هم می آمد در همانجا می نشست.
روزی یکی از آقایان از شهرستانی به دیدن ایشان آمده بود.
بنده نیز در آن مجلس حضور داشتم.
مرحوم حاج آقا خطاب به آن آقا یک مطلب اخلاقی را كه جنبه تذكر و نصیحت داشت بیان می‌كرد.
من متوجه شدم كه آن مطلب دقیقا بر خود من منطبق است در حالی كه از آن مطلب كسی غیر از خود من اطلاعی نداشت!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
