خاطره‌ای از مباحثهٔ آیت‌الله سید هادی میلانی و آیت‌الله خویی تعریف می‌کنند که:
این دو وقتی از درس استاد بیرون آمدند، در صحن حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مشغول بحث می‌شوند، این بحث آن قدر ادامه پیدا می‌کند که وقتی از شب می‌گذرد و حرم خالی از زائر می‌شود. درهای حرم بسته شد و خادم می‌آید و به آن‌ها می‌گوید خارج شوند تا آخرین در را هم ببندد!
این دو هنگامی که از حرم خارج می‌شوند در کوچه‌های نجف به بحث ادامه می‌دهند تا زمانی که در بین راه، مؤذّن اذان صبح را می‌گوید و مباحثه آن‌ها پایان می‌یابد!
این پشتکار برای ما طلاب درس است.
از بیانات استاد آسید علی میلانی
