آقاى اخوان مرعشى از مرحوم آسيد عبدالهادى شيرازى نقل مى كرد:
وقتى آسيد عبدالهادى از سامرا به نجف آمد، در صحن اميرالمؤمنين علیه السلام در بقعه اى كه ميرزاى شيرازى مدفون است، سكنا كرد.
مرحوم آخوند ظاهراً در همانجا به ديدن ايشان مى آيد و دستور مى دهد كه در مدرسه خودش به ايشان حجره بدهند. اين قضيه مربوط به سنه 1324ق است؛ زمانى كه مرحوم آسيد عبدالهادى نوزده ساله بود.
آسيد اسماعيل (پدر آسيد عبدالهادى) خيلى موجّه بود و ميرزاى شيرازى او را به عنوان مرجع بعد از خودش تعيين كرده بود، منتها در سال 1305 يعنى هفت سال قبل از وفات ميرزا از دنيا مى رود و مرجعيت به ديگران منتقل مى شود. آسيد عبدالهادى هم در سال وفات پدر به دنيا مى آيد. از اين جهت آسيد عبدالهادى مورد عنايت مرحوم آخوند بود.
آسيد عبدالهادى شيرازى حدود هفت سال با مرحوم آسيد ابوالحسن اصفهانى در تعليقه بر “نجاة العباد” همكارى كردند و خود ايشان گفته بود:
در موارد متعددى نظر ايشان را برگرداندم و در موارد متعددى هم من از ايشان استفاده كردم و قبل از اينكه در اين جلسه شركت كنم، نمى دانستم مرحوم آسيد ابوالحسن اين طور بر فقه مسلط است.
http://zanjani.ir/index.aspx?pid=99&articleid=
