«مرحوم شیخ انصاری با شاگردهایش می‌رفت، یک‌مرتبه از آن‌ها فاصله گرفت، کنار قبری آمد، با آستینش خاک‌های روی سنگ قبر را پاک کرد.
اصحاب شیخ سؤال کردند: این قبر کیست که این‌گونه احترام می‌کنید؟ گفت:
قبر کسی است که در کودکی نزد او درس می‌خواندم.»
(به نقل از مرحوم حاج شیخ عبدالل‍ه واعظ یزدی، ما سمعت ممّن رأیت، ج۱، ص٤۰۱)
