«یک زمانی من نزد مرحوم حاج آقای والد بودم، شخصی اهل تهران که در وادی عرفان بود و گاهی هم کشف و شهود و مُغیباتی هم می‌گفت خدمت والد ما آمده بود و خیلی به ایشان اظهار ارادت می‌کرد. می‌خواست برود جمکران و مرشد و مرادش که نمی‌دانم که بود، یک دستورالعمل عبادی خیلی سخت از این چیزهای مَن در آوردی که مستند شرعی ندارد به او داده بود و گفته بود که از مرحوم حاج آقای ما باید کسب اجازه کند و او آمده بود اجازه بگیرد.
حاج آقای ما به ایشان گفتند: شما به نماز جعفر طیار که در روایات به آن سفارش شده عمل کنید و آن دستورالعمل را رها کنید.
گفت: شنیدم شما با امام زمان (علیه السلام) در ارتباط هستید؟
ایشان گفتند: مقصود از ارتباط چیست؟ بواسطه همین کتب احادیث و کتب فقهی و… که این جاست و این ها از علوم اهل بیت (علیهم السلام) است، طلبه ها ارتباط دارند، من هم ارتباط دارم. این ارتباط، ارتباط علمی و طلبگی است اما ارتباط دیگری را که شما به دنبالش هستی من نمی‌دانم!
مقصود این که برای طلبه‌ها به واسطه این کتب و علوم، یک ارتباطی با حضرات معصومین “علیهم السلام” وجود دارد به شرط آن که به آن عمل شود، و اگر طلبه عامل باشد واقعش این است که تالی‌تِلو انبیاء و ائمه علیهم السلام است و اگر پناه بر خدا منحرف شود، همان عذاب سخت که برای عالِم سوء گفته شده، در انتظار اوست.»
سایت آیت الله شبیری زنجانی:
