در عمرم هیچگاه دچار وسواس نشدم، مگر یک مورد
و آن هم زمانی بود که کسی به من امانتی سپرده بود و من آن را در حجره گذاشته بودم.
وقتی از حجره خارج می‌شدم و درب آن را قفل می‌کردم و می‌رفتم،
گاهی در میان راه شک می‌کردم و چند بار برمی‌گشتم که ببینم آیا درب را خوب قفل کرده‌ام یا نه؟
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
