اوائلی که برای تحصیل به مشهد آمده بودم در مدرسه دو درب حجره داشتم، مرحوم شیخ رضا زنجانی هم آنجا درس می‌گفت. قرآنی وقفی نزد من بود که تلاوت قرآن می‌کردم. پس از مدتی قرآن دیگری هم پیدا شد، آن را نزد ایشان بردم و طبق معمول گفتم این قرآن خدمت شما باشد به هر که صلاح می‌دانید بدهید.
آن مرحوم جمله‌ای گفت که هزار باب اخلاق برای من باز شد. فرمود: نگویید قرآن در خدمت شما باشد، ما در خدمت قرآن هستیم! فهمیدم که باید در گفتار رعایت ادب بشود.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
