دنیای رباینده
اين را بدانيد كه ما نه ازلى هستيم، نه ابدى.
يعنى چه؟ يعنى ما اول داريم، آخر هم داريم، اول ما اول تولد ما است در اين دنيا، اين اولش هست، آخرش هم كه مردن است.
در اين بين اين دنياى موقت كه اول دارد و آخر دارد، و آخرش هم همان مردن است، اين، هم گيرنده است، هم رباينده است، اين دنيا و هم نفس اماره هم كار مى‌كند، و بعد شيطان هم هست.
پس ما نه ازلى هستيم و نه ابدى، ما موقت هسيتم! دنياى موقت در دست ماست!
اول آمدن ما به دنيا… و آخرش هم مردن است! در اين بين هم ما تكاليفى داريم.
خود دنيا زَنَند است، دزد است، مردمان دزد هم تويش هست، مردمان زَنَند! شيطان هم كه كار خودش را مى‌كند!
پس بنا بر اين انسان بايد مواظب باشد، حديث نفس نكند! با خودش خيالات نكند! با خودش زمزمه‌هايى نكند! بايد مواظب باشد خودش! دنيا را مزرعه‌ى آخرت بداند كه هر چه در دنيا بكند در آخرت جزايش را مى‌بيند!
از بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی در اواخر عمر ایشان
