شخصی می‌گفت من در بعضی از شبها در طول سال در خودم احساس کسالت روحی می کنم
(به طوری که اصلا حال نیایش و خشوع در خود نمی کنم) و از همین حالتم می فهمم که چنین شبی شب قدر است!
(ایشان این مطلب را با لبخند خاصی بیان می‌فرمود.
شاید اشاره به آن داشت که برخی از انسانها تا چه حد سقوط می کنند -که بر خلاف انسانهای با ایمان و حتی گنه کار- در چنین شبی دچار چنین حالتی می شوند!)
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
