مقام ولایت مطلقه و سلطنت كبرى از ناحیه خداوند عالم از همان اول به پیغمبر و امام عطا مى‌شود، آن علم لدنّى و موهبتى، و آن قدرت ولایتى از همان اول عطا شده است.
مقام ولایت مطلقه موهبتى است آن محتاج به درس خواندن نیست، از روز اولى كه حضرت بقیة الله متولد شد، تا وقتى پدر بزرگوارش از دنیا رحلت فرمود، پنج سال ـ‌یك خورده‌اى كم و زیاد‌ـ بیشتر نبود.
این علم اكتسابى نیست، در مدت پنج سال یك بچه كوچكى ـ‌به حسب ظاهر از جنبه بشرى بچه است دیگر!ـ این نمى‌تواند تحصیل علم بكند كه به مقام امامت برسد، این ممكن نیست، بشر عادى! از جنبه‌ى بشرى ! اگر بنا بشود تعلیمش كنند، به مدت پنج سال ممكن نیست بعد از پنج سال امام بشود، از اول این مقام هست.
لكن بعد از پنج سال سلطنت كبرى از نظر ظاهر منتقل به حضرت بقیة الله شده؛ چون مادامى كه امامى زنده باشد، آن امام بعدى ناطق نیست؛ یعنى باید تابع امام اول باشد،
همین طورى كه آقا سیدالشهداء سلام الله علیه مادامى كه حضرت مجتبى زنده بودند، تابع بود. این از نظر ظاهر اگر چه آن مقام را دارد، هیچ فرقى ندارد، همه‌ى آنها یك نورند، لكن از نظر ظاهر مادامى كه امام قبلى زنده باشد، آن امام بعدى ـ‌ولو او هم باشد‌ـ اما باید تابع او باشد!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
