سید ابوالفضل موسوی:
من معمولا ماهی یک بار خدمت حاج آقا می‌رسیدم.
هفتصد یا هشتصد تومان به بنده می‌داد، این پول به اندازه همان یک ماه برای مخارجم بس می‌شد.
اما وقتی پول داشتم دیگر خبری نبود. بدون آن که ایشان اطلاعی از این جهت راجع به من داشته باشد.
عجیب تر آن که گاهی بی پول می‌شدم و خدمت ایشان نمی‌رسیدم، توسط پسر عمویم آسید محسن برای من پول می‌فرستاد!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
