آشیخ ابوالحسن قائمی:
حاج شیخ ظاهری حلیم و ساكت داشت، اگر چه در باطن رنج و ناراحتی داشت اما آن را بروز نمی‌داد.
بسیار اتفاق می‌افتاد كه بعضی به منزل ایشان می‌آمدند و شروع به صحبت می‌كردند و گاهی تند می‌شدند و به گونه‌ای به ایشان تعریض داشتند اما در برابر جز سكوت و تحمل چیزی از ایشان مشاهده نمی‌شد.
فقط گاهی این جمله را بر زبان جاری می‌كرد:
گذشت زمان مسائل را حل می‌كند!
همین طور هم بود بسیاری از كسانی كه جاهلانه به ایشان اعتراض یا اهانت می‌كردند پس از گذشت مدتی با روشن شدن حقایق نزد ایشان می‌آمدند و عذر خواهی می‌كردند.
گاهی در برابر فشار بعضی از جریانات می‌فرمود:
اگر راهی را كه انسان می‌رود مورد رضای خدا باشد همه مردم هم كه با او مخالف باشند اشكالی ندارد!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
