حاج شیخ نقل فرمود:
یکی از علماء بزرگ قوچان نامه‌ای برای ایشان فرستاده بود در این اشعار عربی نصیحتی زیاد نوشته بودند، از جمله
راجع به بی اعتبار دنیا!
یا خاطب الدنیا الدنیة انها شرک الردی و قرارة الاکدار
ای عقد کننده دنیای پست، به درستی که این دنیا دام پستی و قرارگاه کدورتهاست.
دار اذا ما اضحکت من یومها ابکت غدا بعدا لها من دار
خانه‌ای است که زمانی بخنداند روزی از روزهایش، فردا تو را می‌گریاند، دور باد همچه خانه‌ای.
غاراتها لا تنقضی و اسیرها لا یفتدی بجلائل الاخطار
غارتهای دنیا پایان ندارد و اسیر دنیا به هیچ قیمتی فدیه ندارد (که خلاص شود).
هی الدنیا تقول لخاطبیها حذار حذار من بطشی و فتکی
این دنیاست که می‌گوید به عقد کننده‌هایش بترسید بترسید از حمله من و جدا کردن من.
لا یغررکم حسن ابتسامی فقولی مضحک و الفعل مبکی
نباید مغرور کند شما را خوش لبخندی من، پس گفتار من خنده آور و عمل من گریه آور است!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
