حاج شیخ عبدالحسین واعظ‌ زاده:

یکی از ویژگیهای مرحوم حاج شیخ این بود که بسیار مواظب بود مبادا ترویج باطل شود یا کسی را تایید کند که مورد رضای خدا نباشد.

برای نمونه روزی برای تشییع فردی (شاید آقا سید ← ادامه

حاج حسین روحبخش:

روزی مرحوم حاج آقا از من خواست كه برایشان تمبر و پاكت بخرم.

قیمت تمبر مورد نظر در آن زمان ظاهرا دو ریال بود، ولی من از مغازه‌ای خریدم كه آن را دو و نیم ریال حساب ← ادامه

مرحوم آقاجان همیشه در خانه لامپهای اضافه را خاموش می‌كرد و به این جهت حساس بود.

 گاهی كه تنها در منزل بود و ما وارد خانه می‌شدیم می‌دیدیم كه اگر مشغول نماز خواندن و یا فكر كردن است هیچ لامپی ← ادامه

مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی در مصرف سهم مبارك امام علیه السلام نهایت احتیاط را داشت. 

ایشان با این كه خود صاحب نظر بود و علاوه بر آن از بسیاری مراجع اجازه مطلق داشت ـ و به تعبیر خودش ← ادامه

از نكات قابل توجه این كه مرحوم حاج آقا نسبت به آبروی افراد خیلی اهمیت قائل بود و تا ضرورت پیش نمی‌آمد اسم كسی را به زبان نمی‌آورد.

با این همه هرجا ضرورت تشخیص می‌داد اسم افراد را می‌برد.

گاهی ← ادامه

آسید محسن موسوی:

در روستای سیچ(از توابع کلات نادر)  یک باغ وقفی بود.

گاهی ایشان به آن باغ می‌رفتند و متولی باغ برای ایشان میوه می‌آورد، ایشان از میوه آن باغ می‌خورد.

اما وقتی که اوقاف روی آن دست گذاشت ← ادامه

حاج آقا می فرمودند:

فعل مسلم محترم است لذا به هر شکلی زحمت افراد را باید جبران کرد.

ایشان در مورد بچه‌های نابالغ احتیاط بیشتری داشتند.

حاج باقر آقا:

حاج آقا منزلی داشتند در راسته نوغان(واقع در خیابان طبرسی مشهد)

وقتی می‌خواستند منزل را بفروشند، من اجازه خواستم که خانه را سر و صورتی بدهم.

ایشان اجازه ندادند و فرمود:

نه همین طور که هست ← ادامه

آقاجان به ما مکررا  توصیه می‌كردند:

اگر به مسافرت می‌روید یا اطاق طلبه ها میهمان می‌شوید حتما دنگ خود را بپردازید!

و هرگز سربار كسی نشوید.

حدود سال شصت می‌خواستم به سفر تبلیغی بروم.

آقاجان شاید تنها نكته أی كه متذكر شد این بود كه فرمود:

این حدیث را – که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده- برای مردم بخوان: 

وَ مَنْ ← ادامه