«یک زمانی من نزد مرحوم حاج آقای والد بودم، شخصی اهل تهران که در وادی عرفان بود و گاهی هم کشف‌ و شهود و مُغیباتی هم می‌گفت خدمت والد ما آمده بود و خیلی به ایشان اظهار ارادت می‌کرد. می‌خواست ← ادامه

مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب معراج السعادة دراین‌باره می‌‌نویسد:

صفت شانزدهم – مزاح، شوخی و بذله گویی
و افراط در آن مذموم، و در شریعت مقدسه منهی عنه است، زیرا باعث سبکی و کم وقاری، و موجب سقوط مهابت، ← ادامه

…. گرچه اشخاصى كه خودشان را منوّر الفكر خيال مى كنند، اين‏گونه قضايا (امدادهای غیبی) را باور نمى كنند؛ چنان كه مردمان ساده‏ لوح نيز از اين‏گونه قضايا از هر كه بشنوند باور مى ‏كنند، ولو در پاى معركه درويش ← ادامه

در پرسشی مکتوب، از مرحوم وحید بهبهانی پرسیده‌اند: اعظم چیزی که آن جناب را به این مرتبهٔ عالیه رسانیده بیان نمایید تا باعث این شود که طلّاب دائماً سالکِ این مسلک ممدوح باشند؛ و الل‍ه مؤیّدکم.

مرحوم وحید در جواب ← ادامه

مرحوم سیّد رضا رضوی طوسی:

«اوائلی که مرحوم آیةالل‍ه بروجردی قم مشرّف شده بودند، در منزل اقامهٔ جماعت می‌نمودند. شبی خدمت‌شان بودیم و بعد از نماز صحبت مسأله‌ای شد، که در أنیس المقلّدین این‌طور نوشته‌اید. به حاج احمد گفتند: کتاب ← ادامه

شیخ محمّدجواد خندق‌آبادی:

«روزی (مرحوم آیت الله بروجردی) در مجلس درس، آقایان طلّاب را نصیحت می‌کردند و می‌فرمودند:

آقایان برای روزی که من مبتلای به آن هستم درس نخوانند، هیچ مالک اوقاتم نیستم، تا قلم به دست می‌گیرم چیزی بنویسم، ← ادامه

مهرِ مرتضیٰ { علیهِ السّلام}

دیدم پدرم به تختِ زر کرده مقام
وِلدانِ جِنان به خدمتش بسته قیام

گفتم تو کجا و این همه جاه وجلال
گفتا که زمهرِ مُرتضیٰ خوردم جام

محبّت حضرت حسین بن علی{علیه السّلام}

آمد به ← ادامه