یک زمانی من نزد مرحوم حاج آقای والد بودم، شخصی اهل تهران که در وادی عرفان بود و گاهی هم کشفیات و مغیباتی هم می گفت خدمت ایشان آمده بود و خیلی به ایشان اظهار ارادت می کرد.
می خواست برود جمکران و مرشد و مرادش که نمی دانم که بود، یک دستورالعمل عبادی خیلی سخت –از این چیزهای من در آوردی که مستند شرعی ندارد- به او داده بود و گفته بود که از مرحوم حاج آقای ما باید استجازه کند و او آمده بود اجازه بگیرد.
حاج آقای ما به ایشان گفتند: شما به نماز جعفر طیار که در روایات به آن سفارش شده عمل کنید و آن دستورالعمل را رها کنید.
گفت: شنیدم شما با امام زمان (علیه السلام) در ارتباط هستید؟
ایشان گفتند: مقصود از ارتباط چیست؟ به واسطه همین کتب احادیث و کتب فقهی و .. که این جاست و این ها از علوم اهل بیت (علیهم السلام) است، طلبه ها ارتباط دارند، من هم ارتباط دارم. این ارتباط، ارتباط علمی و طلبگی است اما ارتباط دیگری را که شما به دنبالش هستی من نمی دانم!
مقصود این که برای طلبه ها به واسطه این کتب و علوم، یک ارتباطی با حضرات معصومین “علیهم السلام” وجود دارد، به شرط آن که به آن عمل شود و اگر طلبه عامل باشد واقعش این است که تالی تلو انبیا و ائمه علیهم السلام است و اگر پناه بر خدا، منحرف شود همان عذاب سخت که برای عالم سوء گفته شده، در انتظار اوست.
