آقای سید جعفر مرعشی که از رفقا و مرد صمیمی و درستی است، ایشان مرسلاً نقل می‌کردند که مرحوم حاج شیخ محمد حسن مامقانی که یکی از مراجع بعد از میرزای شیرازی بوده است و معروف به تقوی و صلاح و سداد نیز بود مبلغ سه لیره در ماه به توسط شخصی که معلوم نباشد وجه مزبور از طرف ایشان است به سید بزرگوار فشارکی می‌رسانده است.
مرحوم سید در عین تقوی و توجه کامل به عالم دیگر خیلی بذله گو بوده است موقعی که متوجه می‌شود از طرف آقای مامقانی است می‌گوید: «خدا که حالا روزی ما را به این ترک حواله کرده است خودش بدهد.»
شنیده‌ام برای استهجان خطاب نسبت به موردی که خارج از محل ابتلاء باشد مثال می‌زد به اینکه مولی خطاب کند که مبادا سر مناره را گاز بگیری و بعضی موارد دیگر که بهتر این است که ذکر نکنم ولی این یکی را ذکر می‌کنم که مرحوم والد می‌فرمود:
«در سامراء یکی از طلاب یزدی که ایشان اسم بردند، از شاگردان مرحوم سید فشارکی بود می‌خواست کربلا مشرف شود ما عده‌ای از طلاب و رفقا و حضرت استاد از ایشان تا لب دجله ظاهراً بدرقه کردیم همه به او متوسل که در روضه‌ی مطهره سیدالشهدا دعا کند.
مرحوم فشارکی شوخی فرمود که وقتی بالای سر مطهر می‌روی از خدا بخواه برایت کشف شود که اگر آب دجله را بخواهیم او نخرد (به لسان یزدی یعنی اشکنه) درست کنم چه مقدار روغن می‌خواهد.
او می‌گفت: «وقتی بالای سر مطهر می‌رفتم فقط آقا سید محمد استاد یادم می‌آمد چون التماس ایشان جالب بود!
منبع: کتاب سر دلبران، صفحه‌ی 120
