امام باقر علیه‌السلام:
إذَا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فِیکَ خَیْراً فَانْظُرْ إلَى قَلْبِکَ فَإنْ كَانَ یُحِبُّ أهْلَ طَاعَهِ اللّهِ وَ یُبْغِضُ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ وَ اللّهُ یُحِبّکَ وَ إذَا كَانَ یُبْغِضُ أهْلَ طَاعَهِ اللّهِ وَ یُحِبّ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَ اللّهُ یُبْغِضُکَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أحَبَّ
اگر خواستى بدانى كه در وجودت خیر و خوشبختى هست یا نه، به درون خود دقّت كن؛
اگر اهلِ عبادت و طاعت را دوست دارى و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندى، پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد و خداوند تو را دوست مى‌دارد.
ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشى و به اهل معصیت علاقه ورزیدى، پس خیر و خوبى در تو نباشد، و خداوند تو را دشمن دارد؛ و هر انسانى با هر كه به او علاقه دارد، محشور مى گردد!
📚منابع:
اصول‌كافى ج۲ ص۱۰۳
وسائل‌الشّیعه ج۱۶ ص۱۸۳ مصادقة الإخوان، ص: 50
@ahadisegoharbar
