نماز میت مخفیانه
ایشان می‌فرمود:
وقتی به قوچان آمدم در امور روحانیون آنجا حتی مثل نماز میت دخالت نکردم.
سید حسین کلیدری از (روستای کلیدر نزدیک شازده حسین اصغر) وصیت کرده بود که حاج آقا بر ایشان نماز میت بخواند.
اما طبق دستور حاج آقا، ابتدا مرحوم کربلایی سید ابراهیم موسوی به شکل عمومی نماز میت را اقامه کرد.
بعد از متفرق شدن همه، حاج آقا دستور دادند جنازه را به مدرس مدرسه عوضیه آوردند.
سپس خودشان به تنهایی وارد مدرس شدند و در را بستند و کسی را هم راه ندادند و مخفیانه طبق وصیت نماز بر میت خواندند.
مبادا روحانیون سابق شکست بخورند
همچنین خود را از وجوهات شرعی دور نگه داشت و به شدت از هر شکلی از مادیات پرهیز می‌کرد.
آشیخ عبدالحسین واعظ زاده:
حتی حاج شیخ در قوچان دخالت مستقیم در وجوهات نمی‌کرد. آقایان علمای قوچان را به حال خود وامی‌گذارد که آنها وجوهات را دریافت کنند! و این چند جهت داشت:
اول احترام به کسانی که سابقه داشتند که مبادا شکست بخورند و…
حلالی که با هدف منافات دارد
حاج شیخ می فرمود:
وقتی که از نجف اشرف به قوچان آمدم پس از چند روز یکی از ملاکین قوچان به نام آقا رضا کفاش به من گفت باغی دارم می‌خواهم به شما تقدیم کنم. سهم مبارک امام علیه السلام هم نیست که شما احتیاط کنید. به اندازه کافی به بچه‌ها هم داده‌ام، از حق آنها هم نیست. از هیچ جهت جای نگرانی و احتیاط نیست.
فکری کردم و با خود گفتم من به این جا آمده‌ام تا این که چند نفری را هدایت کنم، حال اگر دنبال مادیات بروم با هدف من منافات دارد.
لذا به او گفتم: به یک معنا تمام قوچان متعلق به ماست، شما لازم نیست آن زمین‌ها را به اسم ما بکنید، دست خودتان باشد مثل این که دست من است.
اگر نصف ثروتم را بخواهد می‌دهم
حاج آقا بزرگ با خنده می‌فرمود:
یکی از اهالی قوچان گفته بود اگر فلانی نیمی (ظاهرا) از ثروت مرا بخواهد به او می‌دهم.
ولی یقین دارم که او چنین در خواستی نمی‌کند. حاج آقا وقتی این قصه را نقل می‌کرد می‌خندید.
آقایی قوچان با ادامه زندگی زاهدانه نجف
یکی از دفترهای یادداشت زمان اقامت حاج آقا بزرگ در نجف که الآن هم موجود است، حکایت از آن دارد که معاش ایشان در نجف به گونه‌ای بوده که غالبا ناچار به قرض گرفتن می‌شده است.
در این دفتر ثبت شده که ایشان حتی از کفشداری حرم قرض گرفته است.
نظیر این دفتر، دفتر دیگری است مربوط به اقامت ایشان در شهر قوچان. این نشان می‌دهد که ایشان زندگی زاهدانه نجف را در قوچان ادامه داده است.
و غالبا با قرض امرار معاش می کرده است.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
