دکتر محمدهادی امینی، فرزند مرحوم علامه امینی:
«شبی پدرم را در خواب دیدم؛ دست ایشان را بوسیدم و عرض کردم: پدر جان، باعث نجات شما چه بود؟ ایشان می‌خواست مرا آزمایش کند؛ فرمود: چه می‌گویی؟ … عرض کردم آقا جان، شما الان بین ما نیستید و به عالم دیگری منتقل شده‌اید، باعث نجات شما در آنجا «الغدیر» بود؟ «شهداء الفضیلة»، «کامل الزّیارات»، «ادب الزّائر»، «تفسیر سورة الفاتحة»، «سیرتنا و سنّتنا» کدام بود؟ (نام کتابهای ایشان را بردم) ایشان متوجّه شد؛ تأملّی کرده و سپس فرمود: «زیارت الحسین، زیارت الحسین، زیارت الحسین علیه‌السلام.»
عرض کردم: آقا، الان روابط ایران و عراق، تیره است؛ ما به زیارت حرم مطهّر امام حسین علیه‌السلام دسترسی نداریم! فرمود: «در تهران، همین مجالسی که می‌گیرید و به أبی‌عبدالله متوسّل می‌شوید، همین ثواب را در نامۀ اعمال شما قید می‌کنند؛
پسرم! زیارت عاشورا را فراموش مکن؛ زیارت عاشورا، زیارت عاشورا!»
آداب کوی جانان (علامه‌امینی)، ص۳۷
