يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإيمانِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (حجرات /17)
برخی -به مضمون این آیه شریفه- چون مسلمان می شدند بر پیغمبر صلی الله علیه و آله منت می‌گذاشتند.
در زمان ما هم بعضی از افراد هستند که گویا به این درجه رسیده باشند که بر خدا و رسول منت بگذارند! این ما هستیم که چنین خدمت به اسلام می‌کنیم! تنها عمل ما احیاء اسلام است! تنها ما هستیم! ما چنین می‌کنیم ما چنان کردیم!
خلاصه هر که مثل ما نباشد از ما نیست! مائیم که دین خدا را حفظ می‌کنیم و …!
(خوب بنده خدا) حد اقل کلمه “از ما نیست را “کنار بگذار!
برخی ممکن است کاری را وظیفه تشخیص دهند و بر اساس آن عمل کنند، لکن این قدر خوشحالند و از خود راضی و عملشان در چشمشان بزرگ جلوه می‌کند که خیال می کنند که فقط کار آنها و عمل آنها در عالَم، عمل است!
حالا هم با این که سواد ندارد اطلاع از دین ندارد خودش را می‌خواهد خیلی در پستهای بالا جا بزند و به دیگران به دیده تحقیر نگاه می‌کند و تازه همان کارهایی که به عنوان خدمت می‌کند عقلایی نیست بلکه سفهایی و احمقانه است!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
