آیت الله ملا محمد فاضل شربیانی (م1322ق) از فقهای نامدار شیعه، و از شاگردان حضرات آیات شیخ انصاری، سید حسین کوه کمری و میرزای شیرازی “رضوان الله علیهم” است که پس از وفات میرزا، مرجع تقلید شیعیان در بسیاری از نواحی ایران، عراق و قفقاز شد.
آیت الله شبیری زنجانی با ذکر داستانی از ویژگی اخلاقی ایشان، معنویت و روح بلند این فقیه بزرگ را ستوده اند:
فاضل شربيانى اعيان منش بود، ولى از جهات روحى و معنوى خيلى ممتاز بود. نوه مرحوم فاضل شربيانى در مشهد براى من نقل كرد:
شخصى عبا نداشت و دلش عبا مى خواست، ولى تمكّن مالى نداشت. به او مى گويند كه آقاى شربيانى عباى خوبى دارد و اگر مى خواهى عباى او را به دست بياورى، راهش اين است كه وقتى ايشان به حرم مشرّف مى شود، با فلان كيفيت مقابل ايشان ظاهر شوى، اين عبا خود به خود روى دوش شما مى افتد.
آن شخص هم موقعى كه شربيانى به حرم مشرّف مى شود، همان كار را انجام مى دهد و شربيانى عبايش را روى دوش او مى گذارد و مشغول زيارت مى شود.
وقتى زيارت ايشان تمام مى شود، به آن شخص مى گويد: شما عباى خودتان را بيست دقيقه اى به من اجاره بدهيد تا به منزل بروم و بى عبا نباشم. آن شخص هم عبا را به شربيانى اجاره مى دهد تا به منزل مى رسد و عبا را هم تحويل مى دهد.
آن چيزى كه مهم است اين است كه فاضل شربيانى به آن شخص نگفت: عباى خودم را بده، بلكه تعبير كرد: «به من اجاره بده.»!
http://www.zanjani.ir/
